Deze kleurrijke klimmer is een inheemse plant van de Andes - Colombia, Ecuador, Peru en Bolivia. In de Andes zijn kolibris dol op de bloemen.
Hij wordt gekweekt als voedsel en geeft een heel goede opbrengst - 30 ton per hectare op 3000m hoogte. Onder experimentele condities is zelfs 70 ton is bereikt. Hij schiet tot 4m hoog de lucht in, zelfs in arme grond, en is goed aangepast om op grote hoogte te groeien.
Oogsten gebeurd na de eerste vorst periode. De rauwe eetbare knollen hebben een peperachtige smaak die verdwijnt tijdens het koken. Ze kunnen op allerlei manieren gebruikt worden in de keuken - gebakken, in de soep of gebraden.
De plant is bijzonder resistent tegen insecten, nematoden en bacteriële ziekten omdat hij hoge concentraties van isothiocyanates bevat. In Columbia wordt hij geplant samen met aardappelen om deze te beschermen.
Isothiocyanate heeft de reputatie een anti-afrodisiacum te zijn ! In experimenten met mannelijke ratten werd een 45% verlaging van het testosteron gehalte in hun bloed gemeten. De Spaanse kroniekschrijver Cobo schreef dat het aan soldaten van de Inca Keizer gegeven wordt zodat, "ze hun vrouwen zouden vergeten".
Maar genoeg over de knollen, nu de waarde van de plant in onze tuinen. De bloemen zijn twee kleurig rood/geel en heel decoratief. Hij kan op meerdere manieren in de tuin gebruikt worden, op een klimrek, in een boom of hoge struik, over een prieel en zelfs hangend over een muur oid.
Ze zijn redelijk winterhard in Nederland, maar de knollen kunnen, net als dahlia's, droog in de kas of schuur overwinteren, om ze in het voorjaar weer aan de groei te krijgen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten