Hoe
dichter bij Dort hoe rotter het wordt ?
Tijdens
mijn jeugd werd dit menigmaal geroepen door Rotterdammers en mijn familie in
het bijzonder. Geen idee waar het vandaan komt maar als kind word je ingeprent.
Het kon dus niet anders dan dat Dordrecht niets goed te bieden had.
Naarmate je ouder word komt het besef dat volwassenen het niet altijd bij het rechte eind hebben en vraag ik me af waarom ik niet veel eerder richting Dordrecht afgereisd ben. De stad staat vol met prachtige oude gebouwen en bruist op een zomerse dag in maart. Nu moet ik eerlijk bekennen dat ik daarom niet naar Dordrecht ging, mijn groene vingers hadden mij er toe bewogen.
Nu
kom ik elk jaar standaard in het voorjaar bij Vreekens zaden en afgelopen
weekend was het weer zover. Uren neuzen tussen al die bijzondere zaden die
wachten om uitgezaaid te worden. Afstemmen met vriendinnen welke zaden wie koopt zodat je de planten kunt delen. Heilig boontje, een witte tomaat, rapunzelklokje en vele anderen gingen mee naar huis.
De
meest bijzondere vind ik Hablitzia tamnoides, een klimmende spinazie soort uit
de Kaukasus. In het Nederlands word ze rankspinazie genoemd. Ze is familie van Brave Hendrik.
De Hablitzia is een meerjarige plant die zich gedraagt als een vaste plant.
In de winter sterven de bovengrondse delen af en blijven de wortelknollen ondergronds wachten op het nieuwe groeiseizoen.
Wanneer het groeiseizoen aanbreekt heeft de rankspinazie een groeispurt en word wel 2 tot 3 meter hoog.
Dat kan nu nog wel even duren, eerst maar aan de slag met zaaien.
Het eerste jaar
kan je nog niet zo intensief plukken, heb ik begrepen. Volgend jaar echter kunnen we aan de slag en gaat ze haar blaadjes schenken voor een heerlijk wokgerecht. Ik kan bijna niet wachten!
