Napoleons
koffie? auteur - Mellita van Bracht
Tijdens onze vakantie in het mooie gebied de Ardèche te Frankrijk kwam ik uitbundig bloeiende Cichorei tegen. Alles was trouwens bloemrijker en groener, dankzij de regen die meer heeft gevloeid dan andere jaren.
Met haar lichtblauwe sterretjes bloeide ze er lustig op los tot het haar echt te warm werd, dan sloot ze haar bloemen voor de hete middagzon, om vervolgens de volgende ochtend weer alle remmen los te laten.
In
Nederland zie je haar ook regelmatig staan, maar de vraag is of zij
daadwerkelijk hier vandaan komt, het is waarschijnlijker dat zij een
verwilderde nakomeling is van ingevoerde cultuurplanten.
Je kan de Cichorei makkelijk herkennen aan het witte melksap dat bitter is van smaak. Witlof eters herkennen de smaak meteen.
Je kan de Cichorei makkelijk herkennen aan het witte melksap dat bitter is van smaak. Witlof eters herkennen de smaak meteen.
Het is dan
ook de voorloper van de Witlof. Een tuinman in het Belgische Brussel had de
knollen op een donkere plek bewaard, de gebleekte uitgelopen bladeren waren erg
smakelijk en het Brussels Lof, witlof, was geboren.
De
ondergrondse knollen werden ook gebruikt als surrogaat koffie, de knollen
werden eerst gedroogd dan gemalen en tenslotte geroosterd.
In de tijd van het continentaal stelsel van Napoleon was er een tekort aan koffiebonen waardoor de Cichoreiknollen weer gebruikt werden. In de knollen zit de stof inuline en daarom is de knol nu weer in trek hij wordt onder meer toegepast in vetarme diëten.
In de tijd van het continentaal stelsel van Napoleon was er een tekort aan koffiebonen waardoor de Cichoreiknollen weer gebruikt werden. In de knollen zit de stof inuline en daarom is de knol nu weer in trek hij wordt onder meer toegepast in vetarme diëten.