Verliefd
op zichzelf ? Auteur:
Melitta van Bracht
De
winter is in zijn ‘Hollandse’ hoogtij dagen, geen vorst, sneeuw of zelfs maar
een nachtvorstje in velden of wegen te zien.
Dan begint bij mij toch een soort
tuin gevoel te knagen en dat gevoel
bloeit helemaal op wanneer je voor een prikkie, vijftig cent per potje,
het schattige bolletje Narcis 'Tète à Tète' tegen het lijf loopt. Het blad is
nauwelijks van de bomen en ik kan het toch niet laten. Die moeten geplant, net
voor de kerst, in potten tegen de pui, onder het raam! Door het uitblijven van
de winter staan ze er nu prachtig bij hun gele bloemen zij aan zij alsof ze,
hun naam eer aandoend, een onderonsje hebben.
Deze
narcisjes bloeien normaal gesproken pas in maart maar kwekers zorgen ervoor dat
we er nu al van kunnen genieten.
De Narcis is door Linnaeus op naam gebracht en hij werd waarschijnlijk geïnspireerd door de volgende Griekse tragedie.
Narkissos
was zoon van de nimf Leiriope en riviergod Kephissos. Narkissos was een zeer
knappe jongeling en vele vrouwen werden verliefd op hem. Maar Narkissos was
onverschillig en doof voor de dames. De Nimf Echo had het zo erg te pakken dat
zij het gedrag van Narkissos niet kon verdragen. Zij smeekte Nemesis de
wraakgodin om vergelding en zo geschiedde. De godin Nemesis sprak al prevelend
een spreuk uit die de jongeling zou betoveren. De wraak van Echo was zoet,
tijdens de eerstvolgende jacht stopte Narkissos bij een beek om zich te laven
aan het water. Hij zag zijn spiegelbeeld in het water, misleid door Nemesis herkende hij zijn eigen
spiegeling niet en werd overvallen door
de schoonheid ervan. Hij kon niet anders dan het beminnen en bleef dagen
achtereen staren naar het water. Ten slotte was hij totaal uitgeteerd. Nemesis
kreeg medelijden en veranderde hem in een bloem.
En is die nou niet om verliefd
op te worden?
